Οποιαδήποτε ασυμμετρία στον τρόπο σίτισης ενός βρέφους πρέπει να διερευνάται και να αντιμετωπίζεται.
Γνωρίζουμε ότι σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχουν μικρές ασυμμετρίες ανάμεσα στους δύο μαστούς με αποτέλεσμα μερικές φορές να δημιουργείται η αίσθηση ότι ο ένας μαστός “έχει πιο πολύ γάλα” ή ότι το βρέφος “προτιμά τον ένα μαστό”. Σε μερικές περιπτώσεις αυτή η διαφορά είναι μεγάλου βαθμού και οφείλεται σε αίτια που σχετίζονται είτε με το βρέφος (ραιβόκρανο, τραυματισμοί κατά τον τοκετό) ή με το μαστό (φλεγμονή, ιστορικό επεμβάσεων). Η σημαντική ασυμμετρία πρέπει να διερευνάται το ταχύτερο δυνατό. Αρχικά πρέπει να ανακαλύψουμε το αίτιο έτσι ώστε να το αντιμετωπίσουμε άμεσα και να μην παγιωθεί η κατάσταση (με αποτέλεσμα ελαττωμένη παραγωγή από τη μία πλευρά). Αν αμελήσουμε, η διαφορά στην παραγωγή θα γίνει μεγαλύτερη στην πορεία και θα παγιωθεί η ασυμμετρία στο πρότυπο σίτισης. Αυτή η κατάσταση έχει επίπτωση στη διάπλαση του βρέφους, καθώς θα καθιερωθεί μια προτιμώμενη θέση, με αποτέλεσμα να υπάρχει και προτίμηση στο ελεύθερο χέρι του, καθώς και στο μάτι που έχει το μεγαλύτερο μέρος του οπτικού πεδίου ελεύθερο. Τα παραπάνω είναι πιθανό να έχουν επίπτωση στην κινητική εξέλιξη του βρέφους.
Τα παραπάνω είναι περισσότερο συχνά στις περιπτώσεις των βρεφών που σιτίζονται με μπιμπερό και οι γονείς προτιμούν να τα σιτίζουν από τη μία μεριά, αντί να έχουν εναλλαγές. Παρόμοια εικόνα όμως έχω παρατηρήσει και σε θηλάζοντα βρέφη που κατέληξαν (επειδή έλαβαν λανθασμένες συμβουλές) να θηλάζουν από τον ένα μόνο μαστό.